“Negativity is the enemy of creativity” Bam, om er maar even een quote van David Lynch in te gooien. Hoe is dit voor jou als creatieveling? Heb jij de negatieve, angstige woorden van de innerlijke criticus in je hoofd al een beetje kunnen temperen?
Het effect van negativiteit is enorm. Ik las eens over de 5-op-1 regel: tegenover één negatieve opmerkingen gelden vijf positieve. Iets negatiefs hakt er dus behoorlijk in. En het ergste – als ik naar mijzelf kijk: die dominerende kritische stem komt meestal van mijzelf. Zo maak ik bijvoorbeeld al jarenlang portretjes op maat. Inmiddels heb ik er heel wat uit mijn mouw geschut en merk ik dat het tekenen me makkelijker, sneller en beter afgaat. Maar zodra ik in mijn mailbox een reactie van de ontvanger zie verschijnen, gaan er in mijn hoofd alarmbellen rinkelen. Nog voor ik lees wat er staat, formuleer ik zinnen als “Hallo Marlies. Bedankt voor het portretje, maar we lijken totaal niet.”, wat in mijn hoofd ongeveer eindigt in “hoe durf je dit te verkopen, stop vandaag nog met tekenen”.
Het tegendeel is waar; menig foto is me toegestuurd van portretjes die, van ingelijst tot mega groot en prominent aan de schouw, bij de ontvanger thuis hangen te pronken. Mailtjes in capslock, vol enthousiasme over het eindresultaat. Ik bemerkte pas dat ik al deze mailtjes snel vergeet en juist de afwachting voor afwijzingen domineert. Keer op keer. Om gek van te worden.
Onder de douche (hallo rustmomentje en nieuwe ideeën) zag ik pas het volgende beeld voor me: wat als de negativiteit in mijn hoofd plaats mag maken voor iets moois. Wat als ik nou voor élk ontvangen compliment/lief privé berichtje/positieve reactie van een klant, een bloem zou planten in mijn hoofd. Zo’n mooie pluktuin vol met verschillende kleurrijke exemplaren. Zou ik dan eindelijk eens kappen met twijfelen waar ik “in vredesnaam mee bezig ben en of ik niet een andere baan kan gaan zoeken”? Het beeld van een veldje vol bloemen is snel voor de geest te halen. Het beeld heeft mij in de afgelopen weken in ieder geval al vaak een glimlach op mijn gezicht bezorgd. Wanneer ik piekerde, bedacht ik me dat ik mijn veldje bloemen eens wat water kon geven. Als ik in de auto zat en een berm vol wilde bloemen zag, dacht ik aan het bloemenveldje in mijn hoofd. Het teken van zoveel lieve woorden, zoveel mensen die in het verleden mij positieve woorden hebben gegeven.
Het veldje in mijn hoofd is al aardig vol. En de donkere wolken hebben steeds meer plaats gemaakt voor zonlicht om de bloemen nog beter te laten groeien. Ik denk dat ik als laatste project maar eens een mooi tuinbankje in elkaar ga zetten, om aan de rand van het veldje in mijn hoofd te plaatsen. Kan ik af en toe even gaan zitten om uit te rusten en te genieten. Een lesje dankbaarheid voor creativiteit; hoe vet het is een talent als deze te hebben. En dat het nog vetter is om er ook nog eens zelf in te gaan geloven!
Bloemen in je hoofd
Gastblog voor handmadeinholland.eu
“Negativity is the enemy of creativity” Bam, om er maar even een quote van David Lynch in te gooien. Hoe is dit voor jou als creatieveling? Heb jij de negatieve, angstige woorden van de innerlijke criticus in je hoofd al een beetje kunnen temperen?
Het effect van negativiteit is enorm. Ik las eens over de 5-op-1 regel: tegenover één negatieve opmerkingen gelden vijf positieve. Iets negatiefs hakt er dus behoorlijk in. En het ergste – als ik naar mijzelf kijk: die dominerende kritische stem komt meestal van mijzelf. Zo maak ik bijvoorbeeld al jarenlang portretjes op maat. Inmiddels heb ik er heel wat uit mijn mouw geschut en merk ik dat het tekenen me makkelijker, sneller en beter afgaat. Maar zodra ik in mijn mailbox een reactie van de ontvanger zie verschijnen, gaan er in mijn hoofd alarmbellen rinkelen. Nog voor ik lees wat er staat, formuleer ik zinnen als “Hallo Marlies. Bedankt voor het portretje, maar we lijken totaal niet.”, wat in mijn hoofd ongeveer eindigt in “hoe durf je dit te verkopen, stop vandaag nog met tekenen”.
Het tegendeel is waar; menig foto is me toegestuurd van portretjes die, van ingelijst tot mega groot en prominent aan de schouw, bij de ontvanger thuis hangen te pronken. Mailtjes in capslock, vol enthousiasme over het eindresultaat. Ik bemerkte pas dat ik al deze mailtjes snel vergeet en juist de afwachting voor afwijzingen domineert. Keer op keer. Om gek van te worden.
Onder de douche (hallo rustmomentje en nieuwe ideeën) zag ik pas het volgende beeld voor me: wat als de negativiteit in mijn hoofd plaats mag maken voor iets moois. Wat als ik nou voor élk ontvangen compliment/lief privé berichtje/positieve reactie van een klant, een bloem zou planten in mijn hoofd. Zo’n mooie pluktuin vol met verschillende kleurrijke exemplaren. Zou ik dan eindelijk eens kappen met twijfelen waar ik “in vredesnaam mee bezig ben en of ik niet een andere baan kan gaan zoeken”? Het beeld van een veldje vol bloemen is snel voor de geest te halen. Het beeld heeft mij in de afgelopen weken in ieder geval al vaak een glimlach op mijn gezicht bezorgd. Wanneer ik piekerde, bedacht ik me dat ik mijn veldje bloemen eens wat water kon geven. Als ik in de auto zat en een berm vol wilde bloemen zag, dacht ik aan het bloemenveldje in mijn hoofd. Het teken van zoveel lieve woorden, zoveel mensen die in het verleden mij positieve woorden hebben gegeven.
Het veldje in mijn hoofd is al aardig vol. En de donkere wolken hebben steeds meer plaats gemaakt voor zonlicht om de bloemen nog beter te laten groeien. Ik denk dat ik als laatste project maar eens een mooi tuinbankje in elkaar ga zetten, om aan de rand van het veldje in mijn hoofd te plaatsen. Kan ik af en toe even gaan zitten om uit te rusten en te genieten. Een lesje dankbaarheid voor creativiteit; hoe vet het is een talent als deze te hebben. En dat het nog vetter is om er ook nog eens zelf in te gaan geloven!